Ерлердің ерлігі – мәңгілік тағзымға лайық

Қазақстан Республикасының Тұңғыш Президенті, ҚР Қарулы Күштерінің Бас қолбасшысы Н.Ә.Назарбаев өз сөзінде: «Күні кешеге дейін көпшілік қауым үшін белгісіз болып келген Ауған соғысының жылнамасы отандық жаңа тарихымыздың ең қаралы парақтарының бірі болып қала береді» деген еді. Күш-жігері мен әл-қуаты мол, интернационализм идеяларын бойына сіңірген, Отан алдындағы борышын адал атқарған және өз болашағына имандай сенген жас ұрпақ осынау үлкен саяси ойынның құрбандығына шалынды.

Мыңдаған жас азамат жат елде жан тапсырып, мыңдаған қандастарымыз ұрыс даласынан жарақатпен оралды. Оқ пен оттың ортасынан аман-есен оралғандар үшін Ауғанстан мәңгілік жан-жарасына айналды. Иә, өлгендер қайтып келмейді, бірақ, соғыс жүрегіне өшпес жара салған азаматтарға құрмет көрсету – біздің қасиетті парызымыз.

Бүгініңді бүлдіріп қана қоймай, болашағыңа да балта шабатын 10 жылға созылған бұл соғыстың   аяқталғанына  29 жыл болыпты. Дәл осы күні, яғни 1989 жылдың 15 ақпанында Кеңес әскерлерінің Ауғанстан жерінен шыққан күні.

Бұл күн біздер үшін қайғы болып қатталып, қасірет болып жатталып қалса да тәуелсіз Қазақстанның әрбір күні бейбіт өмірдің бесігінде тербетіліп, әрбір үйдің түтінінің түзу шыққанын тілейтін біздер үшін, санамызда қанмен және термен жазылған күн болып қала бермек!

Кербұлақ аудандық білім қызметкерлерінің кәсіподақ ұйымы мен  оның  ішінде құрылған Жастар Кеңесі мүшелерінің бастамасымен «Ерлердің нағыз ерлігі» атты айдармен ауған соғысына қатысқан ер азаматтарымыз жайлы кеңінен тоқталып өткенді жөн көріп отырмыз!

Талайдың тағдырын тәлкекке салған ауған соғысының он жылға созылғанын білесіздер. Мұнда қаншама жас қыршынынан қиылып, қаншасы мүгедек болып оралды. Бұл — адам жанын түршіктірер жағдай! Осындай ерен ерлігімен көзге түскен сол кездегі бозбала жастарымыз бүгінде орта жастағы ел ағалары болып отыр.

Әрине, бала күнінде әркім әртүрлі мамандық иесі болуды армандайтыны анық. Бірі мұғалім болсам екен дейді, енді бірі полиция не ұшқыш болсам деп қиялына ерік береді… Қасіретті сұм соғыстан кейін, сан салада еңбек етіп, өмірге етене араласып кеткен ауған соғысының ішінде ұстаздық жолды таңдаған азаматтарға тоқталуды жөн көріп отырмыз. 

Бүгінде білім саласында талай жылдар еңбек етіп келе жатқан Ауған соғысының ардагерлері жайлы тілге тиек етуді жөн көрдік:

Құдайбергенов Марат Мелісұлы 1966 жылы 11 қарашада жұмысшы отбасында дүниеге келген. 1974 жылы  Ақжар 8 жылдық мектебінің 1-сыныбына оқуға қабылданып, мектепті 1982 жылы аяқтады. 1983 жылы Көксу ауылшаруашылық техникумының «Агрономия» факультетіне оқуға түсіп,  аталмыш оқу орнын 1990 жылы ойдағыдай тәмамдап шығады. Оқуда оқып жүрген кезінде, яғни 1986-1989 жылдары әскер қатарына шақырылған. 1989 жылы ақпан айында Кеңес әскерлерімен Ауғанстан жерінен соңғы сарбаз ретінде шығарылған. Марат Мелісұлы Екі мәрте «Ерлігі үшін» медалімен, БЛКЖО-ның «Құрмет грамотасымен», «Воинскоя доблесть» медалімен, «От благадарного Афганского народа» медалімен, «70 лет ВС» медалімен, «Войну интернационалисту» медалімен және «За самоотверженный ратный труд ТУРКВо» төс белгісімен марапатталған құрметті ардагеріміз бүгінгі таңда жас ұрпақ тәрбиесімен тікелей айналысып, жастарымыздың бойына патриоттық сезімдерін қалыптастыруда 2002 жылдан бері қарай Ақжар орта орта мектебінде алғашқы әскери дайындық пәнінен сабақ беріп келе жатқан ауданымыздың ұлағатты ұстаздарының бірі.

Марат Мелісұлы  3 қыз тәрбиелеп отырған ардақты әке, аяулы жар. Жолдасы Құдайбергенова Зухра Әбітайқызы «Бүлдіршін» балабақшасында бала күтуші.

Бүркітбаев Жұматай Шалбайұлы 1962 жылы 8 ақпанда  Алматы облысы Кербұлақ ауданы Басши ауылында дүниеге келген. 1969 жылы Басши ауылындағы Калинин атындағы орта мектебіне 1-сыныпқа қабылданып, 1976 жылы мектептің 8 сыныбын аяқтады. 1976 жылы Қарағанды дене тәрбие және спорт техникумына оқуға түсіп, 1980 жылы аталған оқу орнын бітірді. 1980 жылдың қыркүйек айында Басши ауылына спорт әдіскері болып жұмысқа орналасады. 1981 жылдың 1 сәуірінде әскер қатарына шақырылды. Сол кездері Түркімен жерінде 3 айлық карантиннен өтіп, Ауған соғысына жіберілді. 

Соғыстың аты — соғыс. Ажал құшқандар өмірден озса, жараланғандар, соғысқа қатыса алмайтын ауыр жарақатты азаматтар кері қайтарылып жатты. Жұматай Шалбайұлы да осындай жараланған сарбаздар қатарына қосылып, әскери ұрысқа қатысып, басқа ұшқын, аяққа оқ тиіп 1983 жылдың 29 шілдесінде туған өлкесі – Қазақстан жеріне оралды.

1985 жылы Басши ауылындағы  Калинин атындағы орта мектепке орналасып, дене шынықтыру пәнінен сабақ береді.  Жалындап тұрған жас кезі. «Отан – оттан да ыстық», «Елім мен жерім үшін» деген ұранның үнін естіп, жалынды жастар қатарына қосылып, 1986 жылы 16 желтоқсан көтерілісіне қатысып, қамауға алынған. Сол кезде көлеңкелі саясаттың жүріп жатқаны анық еді. Жұматай Шалбайұлына «желтоқсан оқиғасына қатыстың» деген айыппен сөгіс беріледі. Алайда оқып жүрген оқу орнынан шығарылмайды. Оның бірден бір себебі, ол Ауған соғысына қатысқан жауынгер еді. Осы ерлігін бағалаған сол кездегі басшылар оны оқудан босатуды жөн көрмеді.

Бүгінде жерлесіміз – бір ұл мен екі қыз тәрбиелеп өсірген азамат.  Құдайбергенов Жұматай аудан орталығы Сарыөзек ауылындағы Д.Қонаев атындағы орта мектепте 2007 жылдан бері дене шынықтыру пәнінің мұғалімі болып қызмет атқарып келеді.

Тақырыбымызға тұздық болып отырған үшінші жерлесіміз – Қасенов Ерсайын Қасенұлы атты өр тұлғалы, кең  пейілді азаматымыз. Ол – 1959 жылы 16 қарашада ШҚО дүниеге келген. 1977 жылы И.М.Ландышев атындағы Ақжал орта мектебін бітірген. Мектепті бітіре салған бозбала өзінің жастығына қарамастан ШҚО машина құрау зауытына шебер болып жұмысқа орналасады. Осы мекемеде қызмет жасап жүргеніне қарамастан 1978 жылы әскер қатарына алынады.

№77800 әскери бөлімінің қатарында сержант атағымен  1979 жылдың  желтоқсанында  Солтүстік Ауған жерінде  соғысқа аттанды. Сонымен қатар, 66 бригадасы мен  48 десанттық-шабуыл бригадасының құрамында аға сержант соғысқа қатысып,  «Интернационалист-жауынгер» құрмет белгісімен, «Ауған халықының алғысы» медальдарымен марапатталған. 1980 жылы жарақаттанып, емделіп, кері қайтарылған. 1981 жылы Өскемен педагогикалық институтына оқуға түсіп, тарих пәнінің мұғалімі дипломын алған. Туған өлкесі мен тұрған өлкесін егіздей көрген жерлесіміз бүгінде Қоғалы ауылында жастардың бойына патриоттық тәрбие беру жолында алғашқы әскери дайындық пәнінен сабақ беріп келеді.

Ерсайын Қасенұлы қазір үш ұл тәрбиелеп өсірген қамқор  әке, ардақты жар. Бұл азаматтар істеген ісінен емес, келешегінен үміт күттіретін ел ағалары десек, артық айтқанымыз емес.

Ауған соғысы — жүректе жазылмайтын, тарихта ерекше орын алатын беттер… Әр халықтың, әр адамның қасиетті борышы — Отаны үшін жанын пида еткен азаматтарын мәңгі есте сақтап, құрметтеу, жас ұрпаққа отансүйгіштіктің үлгісі ретінде насихаттау екенін ешқашан ұмытпайық!    

              Л.МОМБАЕВА,                                                         

     білім қызметкерлерінің кәсіподақ                                                                             

ұйымының төрайымы.