Өтіп кетті өмірден бір тұлпарың… (Кербұлақ ауданының Құрметті азаматы, Кебекбаев Киров Қасқараубайұлының рухына бағыштадым.)

«Дүниенің  басы – шың, арты жалған» деген сөздің жаны бар екен.

Білімді дәрігер, білікті басшы, адамгершілігі мол, тектіліктің үлгісіндей болған Киров аға Қасқараубайұлы мезгілсіз өмірден өтті дегенде сене алмадым. Жақынымнан айырылғандай есеңгіреп, көз жасыма ерік бергенімде рас. Әрине ажал айтып келмейді ғой, алайда мерейлі 70 жасқа толып, ел жұртыңыздың құрметіне бөленіп, шаттанып отырар сәтте, сұм ажалдың арамыздан жұлып әкеткені жаныма ауыр тиді. «70-ке толған мерейтойыңызда Сіз туралы әсерлі мақала жазам» деген уәдем бар еді. Өкінішке орай мақала емес Еске алу жазып отырмын.

Кешіріңіз аға кешіккенімді…

Абай атамыз бір кезде «Тегінде адам баласы, адам баласынан ақыл, ғылым, ар, мінез деген қасиеттермен озады» деген екен. Осы сөз Киров ағамызға арналып айтылғандай.

Сұсты жүзіне, түксиген қабағына қарап, бұл кісіні өте қатал, өзімшілдеу адам ба деп ойлайтынмын. Бұл ойымның мүлде қате екенін ағамен жақын танысып, әңгімелесіп, кейін жақын араласқан кезде түсіндім. Бойындағы білімі мен біліктілігінен бөлек адамгершілігімен жанының жұмсақтығы, қарапайымдылығы, еңбексүйгіштігі тіпті көп ешкім біле білмейтін ақынжандылығы мені әншілігі тәнті етті.

Айналасындағы адамдарға тек жақсылық ойлайтын, өзінің сабырлы мінезімен, сәбидей таза көңілімен, бұлақ суындай тұнық ниетімен, терең ойларымен, өз бойын жағымсыз істерден аулақ ұстайтын бекзат мінезімен ерекшеленетін адамды жақсы көрмеу, сыйламау мүмкін емес еді.

Әттең Киров ағаның бұл өмірдегі барлық жақсы істері мен қылықтарын ақ қағазбен қалам арқылы жеткізу мүмкін емес.

«Мынау жалған дүние кімдерден кейін қалмаған?» деп Шалкиіз жырау айтқандай, бұл өмірден кім өтпеді? Алайда өміріңнің соңғы сәті құрметпен мадаққа, әріптестеріңнің, ағайын-туыстарыңның, дос-жарандардың махаббатына толы болса адам үшін одан асқан бақыт жоқ шығар. Киров аға осындай жан еді…

Кеше ғана жаныңда жүрген адам туралы өткен шақта айту қиынның қиыны екен. Киров ағамен әңгімелесіп, пікірлескен сәтте дәрігермен емес – философпен немесе ақынмен дидарласқандай болатынмын. Тіпті кейбір ойларына уәж айта алмай келісетінмін. Бірде ағаның өлең жазатынын білдім. Қолжазбаларын оқып отырып, «Киров аға қандай керемет жан» деп таңданысымды жасыра алмағанымда бар. Бір адамның бойына осынша қасиетті берген Аллаға сан шүкірлік айтқаннан басқа амалым болмаған еді. Көрген жерде балаша қуанып ішінде жүрген (бәлкім басқаларға айтпайтын) ойларымен бөлісетін. Осындай алтын ағаны, жүріс-тұрысы, сөзі, жалпы өмірі өнеге болатын адамды жолықтырған тағдырыма мен де ризамын.

Соңғы көргенімде алдағы мерейтойыңыз туралы айтып, сол күні «осылай болса» деген арман тілектеріңізбен бөліскен едіңіз. Ол күнге жетпедіңіз. Бірақ …

Сіз өмірден өткеннен кейін әріптестеріңіз, тірлікте сыйласқан інілеріңіз, 45 жылдан аса басшылық еткен ұжымыңыз, дос жараңдарыңыз Сізді аза тұтып жоқтады. Оның бәрін көзім көрді.

Өмір – қысқа, мәңгілік ештеңе жоқ. Бірақ адамның артында қалатын өшпес ізі, жасаған ісі, адал еңбегі, азаматтығы мен жақсылығы. Қанша уақыт өтсе де бұл қасиеттерді әділ бағалайтын ол уақыт пен халық. Сізге осы бақыт бұйырыпты Аға! Ал бұл екінің бірінің еншісіне бөлінбеген байлық. Өмірден өткеніңіз жүректі ауыртар, қабырғаны қайыстырар жәй болса да, осынша абырой арқалап, кеткеніңізге шүкір деймін. Алла сынаққа сабыр қылғандарды жақсы көреді дейді ғой. Отбасыңызға, туысқандарыңызға, ұрпақтарыңызға сабыр берсін.

Асыл аға! 11 қараша 70-ке толып мерейленер күніңіз еді. Құттықтаудың орнына Еске алу жазып отырғаным өзіме де ауыр тиіп тұр.

«Таулар алыстаған сайын, биіктей түседі» дегендей, «мақаланы неге ертерек жазбадым?» деген өкінішімде жоқ емес. Әйтеуір бір кем дүние…

Кім білген? Кімде қанша уақыт барын,

Үмітпен келе жатыр бұл адамзат.

Өмір барда өлімнің келер шағын,

Ұмытпайық, адамдар тағы бір сәт.

Өттіп кетті өмірден бір тұлпарың,

Артында із қалдырып, дүрсілкінтіп.

Енді дұға болады бұйырары,

Ескі алулар жүректі бір күрсінтіп, — дегендей Асыл аға жатқан жеріңіз жарық, топырағыңыз торқа, ұстағаныңыз шырақ, мінгеніңіз пырақ болсын. Біздің жасаған дұғаларамыз Сізді суық жер қойнында жылытып жүргей…

Дина АМАНҚЫЗЫ,

Қазақстан Республикасы Журналистер Одағының мүшесі.